everything we consume and discard tells a story of who we are and what we've experienced. how do we value what we consume? how do we dispose of the remants of our comsumption? what effect,if any, does our spiritual standpoint have upon our daily consumerism?
why is it we don't place the same value on our discarded waste that we place on something that fulfils us on a deeper spiritual level - imagine a leftover wrapper that holds the same prestigue to us as the shell it lies next to on the beach. can we respond as deeply to the sound of that same wrapper being crumbled into a ball as much as we passionately respond to the sound of the ocean? we look to material things to sustain us, and fail to remember that nature is the only true element that will fulfil us.
***
alles wat we gebruiken en afdanken vertelt ons een verhaal over wie we zijn en wat onze ervaringen zijn. in welke mate waarderen we wat we gebruiken? hoe rangschikken we de resten van onze consumptie? welke invloed (is er wel invloed?) heeft onze spirituele geloofsovertuiging op ons dagelijks verbruik?
waarom is het dat we de waarde van ons afgedankt afval niet de zelfde waarde heeft als wat we op dieper spiritueel niveau verlangen? probeer het je voor te stellen: een lege wikkel die de zelfde waarde heeft als een schelp die op het strand ligt. kunnnen we met eenzelfde voldaan gevoel reageren op het geluid van diezelfde wikkel die in een balletje wordt verkreukeld als op het het geluid van de oceaan? we kijken naar materiale dingen om onszelf staande te houden, we falen in het herinneren dat natuur het enige échte element is, dat ons volledig kan vervullen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten