Bauke Fokkema had zin om op zoek te gaan de schatten van Oostende.
Om te zoeken in alle vergeten ruimte.
Om ze uiteindelijk te vinden alsof ze al die jaren nooit zijn gevonden en gebruikt
alsof ze op hem aan het wachten waren.
De verroeste schroef en die oude schelp laggen daar klaar om voor hem onmisbaar te zijn voor zijn beeld en zijn denken.
Terwijl hij niet wist dat ze bestonden en ze zo nodig had en toch vindt hij ze elke keer weer: de plank en het bot.
Hun verhaal is voor hem het goud en hun vorm is als diamanten.
Zo wordt hij rijk van het verzamelen van hun sporen.
In alles wat men niet wou of meer kon bezitten, ziet hij parels en maakt juwelen
die weer ogen kunnen strelen en tijd doen stoppen.
De schatten van Oostende nu nog ongezien en waardeloos, zal hij vinden en poetsen tot ze blinken.
Hij zal ze laten zien in een doos waar naar de schat gegluurd kan worden die tot dan in hun verborgen lag
Het "hoofd" is opgebouwd uit het verschillende materiaal dat hij opgevist heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten