Aan het woord:

* Patrick, je maakte op verzoek van Cargo speciaal voor REALTIME een kijkdoos. Wat maak je normaal?
Ik maak schilderijen. Mijn specialiteit is olieverf op doek

* Met welk kunstwerk van jezelf wil je je graag aan ons voorstellen?
'the morning wil be different' (2m x 1.5m. - olieverf op doek)

* Je hebt een bijzondere band met de natuur. Vooral water en lucht zijn je lief. Ideaal voor een kunstenaar aan zee. Welk soort schilder zou je geworden zijn indien je nooit met je ouders in Oostende terecht was gekomen?
Tja moeilijk te zeggen... Maar ik denk wel iets met lucht en maan omdat het altijd zo facinerend is. In de wolken vind je altijd wel iets anders terug. Ook de de maan lijkt altijd anders alhoewel ze vrijwel hetzelfde blijft. Jantje Maan is nooit ver weg. Zelfs overdag kan je haar zien. Ze zeggen trouwens altijd Jantje Maan, maar de maan is in werkelijkheid vrouwelijk.

* Je schuwt het niet om een boodschap mee te geven aan de kijker van je kijkdoos. Je drukt ze met hun neus op de feiten. Is dat iets wat je met je ander werk ook tracht te doen? Op welke manier?
Tja ik wil de boodschap meegeven. We kunnen niet eeuwig met 'ons balleke' doorgaan. Dus we zullen er goed voor moeten zorgen. Dit voor onze nakomelingen. Als ieder z'n steentje bijdraagt, komt het heel misschien nog in orde, want 'ons balleke' is al goed op weg naar een stadium van aftakeling. Denk maar gewoon aan de ontbossingen van het regenwoud, de opwarming van de aarde, die binnenkort door het afsmelten van de ijskappen de warmtestroom zal doen stoppen in de diepe oceaan en dan in 3 seizoenen een ijstijd zal veroorzaken. Dus inderdaad een boodschap: wees aardig voor 'ons balleke'. Trouwens in m'n andere werken komen er bijna geen mensen voor. Dit omdat de mens zichzelf aan het vernietigen is. Ze breken af, ze vernielen alles wat leeft en dat allemaal om het geld. Dat is nu juist iets dat ik niet kan aanzien. Mijn werken noem ik ook wel eens 'mens-loos'.

* Wie is je grote artistieke voorbeeld?
Rembrandt is iemand die ik echt waardeer vanwege zijn clair obscure. Dat zie je trouwens ook terug in m'n werken , of toch grotendeels.
Bijvoorbeeld bij 'the morning will be different. Als je de lichtinval verandert, verandert het werk ook keer op keer. Dat maakt het voor mij zo speciaal. Natuurlijk komt dit in bijna al m'n werken voor.

* Een kijkdoos moedigt het voyeurisme wat aan. Waar zou jij wel eens stiekem naar binnen willen kijken?
Is dit een strikvraag ? Nee, ik zou het liefst eens in al de schedelkes willen kijken van alle mensen. Om te zien hoe ze bezig zijn met ons klein en nietig planeetje dat o zo kwetsbaar is. Ik zou nogal wat vinden. Zou het positief zijn? Ik vrees ervoor...

* Wat zou jij doen met de allerlaatste haring als je die vond?
Die zou ik in ieder geval niet klonen. Dat is tegen de natuur. Ik zou hem liever aan een arm gezin schenken. Dat ze hem lekker oppeuzelen...

* Wat zijn je projecten in de toekomst?
Er is een project op komst met beeldhouwer Piet Van Loocke dat van start gaat op 6 november 2010. Daarin zullen namen worden vereeuwigd in één van z'n beelden. Dit heeft plaats in mijn kunstatelier Via Naturae (Christinastraat 99 in Oostende). Dit eindigt op 9 januari 2011. Dit gecombineerd met mijn werken over de maan, de zee en de lucht.

10/10/10

@ Patrick Ramont

@ Patrick Ramont

@ Patrick Ramont

@ Patrick Ramont


@ Patrick Ramont

@ Patrick Ramont

@ Sandrina Rosseel

@ Sandrina Rosseel

@ Sandrina Rosseel

Kijkdoos

Bio

Els Vanbiervliet
°1969 - Oostende

els.vanbiervliet@telenet.be

***

Na de opleiding aan de Stedelijke Kunst Academie Brugge 1989 kreeg ze later een opleiding aan de Hogeschool Gent, Departement Academie, Meester in de Schilderkunst 2007.

Kijkdoos

Bio

Michel Wybouw

michel.wybouw@live.be

Kijkdoos

De haring leeft onder water maar voor de bereiding ervan moet je eerst de haring wassen met proper water. Iedereen wil haring eten maar tot op de dag van vandaag beschikt niet iedereen (vooral in Afrika) over proper water.

Om haring te vissen moet je geen supergoed visser zijn. Om een topvoetballer uit Afrika te krijgen moet je voetbalploeg geen superploeg zijn.

De Afrikaanse voetbal in de kijkdoos symboliseert de eerste voetbal van de meeste beroemde Afrikaanse profvoetballers die overal in de wereld (ook in België: Anderlecht, Brugge, Standard,…) speelden of spelen, o.a. de Belgische Gouden Schoen 2004, Aruna Dindane.

Bio

Dominique Lubaki
°1954 - Leopoldstad, Congo

lubakido@hotmail.com

***

Dominique Lubaki is geboren in Kinshasa (RD Congo in 1956) en werkte er 2 jaar als leerkracht wiskunde. Later werd hij handelaar en reisde heel veel tussen Kinshasa en verschillende dorpen in het Congolese binnenland (Bas-Congo). Als opposant van het toenmalige Mobutu-regime vluchtte hij in 1991 het land uit om uiteindelijk in België te belanden.

Hij heeft ervaring in de allochtonenwerking sinds 1996.

april 1997: hij heeft de Oostendse interculturele voetbalclub opgericht
1998 – 2006: voorzitter vzw Jakoeboe (onthaalgroep met en voor vluchtelingen).
2000 tot nu: Workshops (Kleur bekennen, wereldburgerschap op school)
2004: hij heeft de voetbalclub van kansarme jongeren in Kinshasa opgericht
oktober 2005: hij heeft de interculturele vereniging ‘Multi Mondo’ opgericht
januari 2006: medeoprichter van VAKO (Vereniging van Alle Kunstenaars in Oostende)

***

Zijn kunst vindt zijn wortels in het alledaagse bestaan van de diaspora in België (in de westerse wereld in het algemeen) en de situatie van Afrika. Alles wat Dominique ervaart, meemaakt of ziet kan in zijn werk worden teruggevonden: diversiteit, ongelijkheid, onverschilligheid, egoïsme, armoede, …

Dominique Lubaki is een autodidact. Hij is zelfstandig genoeg om zijn kennis te vergroten door zelfstudie. Hij is geïnspireerd en werkt vanuit zijn hart en op die manier komt er een gevoel in zichzelf tot leven op hout, op doek, op papier, op karton, op deur, …

Zijn artiestennaam is ‘par lui-même’ wat wil zeggen ‘door zichzelf’

Kijkdoos

'Voyeur, Voyou, Voyant ou la Peep-show Machine'

Om ons in de kijkdoos van Manouch te begeven, moeten we ons onderdompelen in het Parijs van het begin van de twintigste eeuw.
In tijd noemde men een jonge straatschuimer, die in allerlei louche zaken verwikkeld was om zijn boterham te verdienen 'un hareng'. Wat ook de Franse benaming is voor 'een haring'. De 'harengs' doken meestal onder in een net van criminele activiteiten. Ze werden kruimeldief of pooier.

Eigenlijk, is dit niets meer en niets minder dan een verhaal over vissen en troebel water...

De kijkdoos toont ons een panoramisch spiegelspel.
Het spel van de spiegel defragmenteert de opgenomen afbeeldingen. Door deze manier van creëren ontstaan nieuwe beelden en wijzigt de perceptie ervan.

In de mazen van het net dat de nieuwe soort haring ving, stelt de kijkdoos van Manouch een mutatie voor van een visuele en gevoelige vondst. Hij gebruikt hiervoor het effect van de gefragmenteerde beelden en hun inhoud.

De toeschouwer van de kijkdoos wordt uitgenodigd om voyeur te worden. Hij bevindt zich in het midden van de doos: kijken mag, maar aanraken niet. De illustraties roepen het idee op van een peepshow.

***

Bijkomende uitleg:

Voyeur:
De kijkdoos zelf zet de toeschouwer aan tot voyeurisme. Hij mag kijken, maar mag niets aanraken. Hij bevindt zich in het midden van de box omgeven door peepshowtaferelen.

Voyou:
De toeschouwer wordt met de neus op een peepshow gedrukt. De aanwezigheid van pooiers is dus zaak. In een Parijs taaltje, wordt een pooier ook 'Hareng' genoemd. Die 'Haring' bevindt zich tussen te midden van de peepshow.

Voyant:
Geschiedkundig bekeken, kan men stellen dat dergelijk gebruik van de kijkdoos een soort voorloper is van de bioscoop omdat het systeem toestaat om beelden te defragmenteren en op die manier een nieuwe driedimensionale vorm ontstaat.

Ou la Peep-show Machine:
Omstreeks 1560, realiseerde Van Hoogstraten, een Nederlands schilder, een doos met perspectief. Hij noemde die doos 'Peepshow'.
De peepshow is oorspronkelijk een rechthoekige doos.
Binnenin waren drie wanden, de bodem en het plafond geschilderd. De zesde wand was open. Het licht kwam door deze kant naar binnen. Soms werd er een papiertje voorgehouden. De doos werd dan dicht bij een venster of een kaars geplaatst. Er waren kijkgaten in de twee kortste kanten, die voor 'driedimensionaal' gezichtsbedrog zorgden.
Later kreeg de term 'Peepshow' een totaal andere invulling...

Bio

Manouch

manouch.org@gmail.com

***

Individuele Tentoonstellingen

1996:
La Concarde, Parijs
Le Métrobar, Parijs
Le Fructidor, Parijs

1997:
Cobra Gallery, Brussel
Maréchal & Associés, Parijs

1998:
Galerie du Cheval de sable, Parijs
Le Fructidor, Parijs
L'étoile, Parijs

1999:
Le Grain de sable, Parijs

200l:
La Musardine, Parijs

1998-2002:
Galerie Anciens & Modernes, Parijs

2005 - 2008:
Hotel Drouot

Collectieve Tentoonstellingen

1998:
BILIPO-Bibliothèque des Littératures Policières, Paris

1998:
Galerie du Cheval du sable

2006:
Art au château de Rully


Publicaties

1998 - 1999:
André Héléna
-> illustratie van de kaft bij de heruitgave van 'Massacres à l'anisette' en 'Les Crabbes'

2000:
Portfolio in eigen beheer met daarin verzamelde 6 zeefdrukken in zwart-wit

Kijkdoos

Listen very carefully,
I only say this once.

Now repeat for yourself loud and clearly:
from now on, I will think for myself.

Lustert ekè goed,
kzegent mor èène kè.

Nu ist an joen, lude en dudelijk:
vanaf nu peisenk vo mezelven.

注意して聴きなさい、
一度しか言いません。

それでは自身に向けて大きな声ではっきりと
繰り返しなさい：これからは自分で考える。

Kijkdoos

Voor haar kijkdoos heeft Kim Vlaeminck zich vooral laten inspireren door het
gegeven "kweekdooseffect" en de locatie waar de kijkdoos terechtkomt.

In de beelden is er duidelijk een toespeling gemaakt op de snoepwinkel.
Het is een interactieve doos, binnenin zit een foto-kubus die kan
"gedraaid" worden.

Bio

Kim Vlaeminck
°1984 - Oostende

www.kimagination.be
kim@kimagination.be

***

1998 - 2001: Academie Van Eyck, Brugge - Vrije Kunst
2001 - 2002: Kask, Gent - Fotografie
2002 - 2007: Kask, Gent - 3D (met Project Religicarnation, Project CHECK-Inn en Juni Expo in Croxhapox)
2008: Project TOUCH-Inn (in uitvoering) & Canvascollectie: eerste selectie
2009: Project Inn-STINCT (in uitvoering) & Expo BOX 38

***

Fotografie is een medium dat in staat stelt een bepaalde visie op de realiteit weer te geven, zoniet, er zelf een te creëren. Een totale objectieve weergave is volgens Kim Vlaeminck onmogelijk. Een foto is altijd een inzoomen op en kadreren van een fragment uit een groter verhaal. Een fractie van een seconde uit een waarheidsgetrouwe situatie die zowel door de momentopname als de positionering van de fotograaf een interpretatie uit de realiteit wordt. Het is een vluchtig moment, één beeld uit een herinnering.

De kracht van een foto bestaat er uit net dat moment te vatten dat de essentie van de situatie weergeeft, naar de persoonlijke ervaring van de fotograaf, want hij is diegene die de realiteit fragmenteert en reduceert. Soms op voorhand aan intentie onderworpen en al dan niet vrij voor interpretatie van de toeschouwer. Door z’n realistisch karakter spreekt de foto altijd vanuit een geloofwaardigheid naar diegene die hem aanschouwd.

Dat een foto net de mogelijkheid heeft aan te spreken door zijn realistisch voorstellingsvermogen, en toch steeds ergens de realiteit veinst, maakt van de fotografie hét medium bij uitstek om nieuwe situaties te creëren. Dat is wat Kim Vlaeminck fascineert: tonen wat de realiteit te buiten gaat. Datgene wat niet kan of niet normaal lijkt voor de toeschouwer geloofwaardig maken, waardoor zijn vooropgesteld idee van ‘hoe het zou moeten zijn’ onderuit gehaald wordt.

Via de fotografie vind zij de vrijheid en mogelijkheid om onderwerpen anders voor te stellen en op deze manier te bekomen dat de toeschouwer even stil staat bij wat hij ziet. Dat maakt dat de absolute realistische geloofwaardigheid onderuit gehaald of in vraag gesteld wordt, zodat dit nieuwe mogelijkheden geeft om er een eigen interpretatie aan te geven. Daarbij de dunne lijn tussen realiteit en fictie niet overschrijdend, zodanig dat haar beelden op deze manier de mogelijkheid van ‘eigen’ vrije interpretatie van de kijker niet aantasten.

Kijkdoos

De laatste jaren is Peter Lagast vooral bezig geweest met tekeningen en (polyester)sculpturen die als algemene basis 'wonen' (binnen-buitenrelatie) hebben.

Voor het project REALTIME was hij vooral gefascineerd door de box zelf, die voor elke deelnemende kunstenaar gestandardiseerd is, met gelijke openingen, volume, materiaal en verhoudingen.

De inkijk van de box is rechtstreeks verbonden met de linker-en rechteropeningen voor de armen (tast), het zijn tevens ook de basis zintuigen die bij beeldend werk aan de orde komen : kijken (projectie) en voelen (fysiek). Het project staat ook voor communiciatie (RIFD-chip) en verbindingen. Het feit dat hij zijn werk zou presenteren in een schoenwinkel was doorslaggevend om een tweede 'sculptuur' te maken, waarin voeten (2 x 2) geplaatst kunnen worden, in plaats van de 2 doorsteekopeningen voor de armen.

De schoensculptuur nodigt uit om mensen tijdelijk via de sculptuur om, te verbinden met elkaar door hun voeten erin te plaatsen. In de kijkboxsculptuur is een bergachtig landschap te zien en te voelen met voetafdruk en RFID-streepjescode-motief, als link naar de schoensculptuur.

De schoensculptuur is als het ware een gesmolten versie van de kijkbox en is een sculpturale omzetting van wat er binnenin in de kijkbox te zien is. De twee samen vormen het eigenlijke werken, met handen en voeten. Bij de presentatie in schoenwinkel LUIGI plaatst Peter Lagast ook 2 polyesterstoel-sculpturen naast de schoensculptuur, om de geïnteresseerde zittende de sculptuur te laten passen.

Bio

Peter Lagast
°1972


www.kunst-zicht.be
www.croxhapox.org

lagast.peter@hotmail.com

***

Peter Lagast maakt vooral sculpturen die gebaseerd zijn op woonvormen. Deze schilderijen maakt hij tussen het werken aan de sculpturen door.

Bio

Nicoline van Stapele
°1964 - Geldrop (Nederland)

www.nicolinevanstapele.com
nicolinevanstapele@telenet.be

***
OVER HET WERK VAN NICOLINE VAN STAPELE

In een voortdurend aan verandering onderhevige werkelijkheid, in een door economische mechanismen voortgestuwd dagelijks ritme dat de natuurlijke maat van de mens ver overstijgt, wordt de manier waarop wij ons verhouden tot de wereld en haar interpreteren voortdurend berekend overstuurd. Nicoline van Stapele (°Geldrop, leeft en werkt in Gent) bouwt al meer dan twee decennia spontaan gedreven aan een verzameling van werken die speeldriftig omgaan met de ordening der dingen en onze niet vanzelfsprekende positionering daarin. In de maat van haar eigen schijnbaar metronomisch systeem krijgen aan de natuur ontleende of geometrische patronen vorm in tekeningen, collages, installaties en sculpturen. Wat we op het eerste gezicht als abstract geconstrueerd of mathematisch gecalculeerd ervaren, blijkt een levendig samenspel te zijn van elementen die door de manier waarop ze zich onderling verhouden —hetzij door frictie hetzij door samenhorigheid— een gevoelsmatige  dimensie genereren. Zorgvuldig uitgekozen materialen als gips, vilt, rubber, terracotta, hout, papier.. dragen hiertoe bij en geven de tot de essentie uitgepuurde werken een karakter waarin verleden, heden en toekomst in elkaar lijken te verzinken. Alsof de oeroude relatie tussen energie, materie en ruimte haast tastbaar wordt gecommuniceerd.

Organische samenhang, verhoudingen en compositie zijn de klinkers in Nicoline van Stapele’s beeldtaal. De ruimte waarin haar werken een plek vinden, vormt de onderliggende grondtoon die het ritme van de compositie bepaalt. Niet zelden krijg je het gevoel dat wat zich tot ruimtelijk werk ontwikkelt heeft, semantisch verband houdt met een tweedimensionaal tegengewicht. Omgekeerd roept haar tweedimensionaal werk vaak een spanningsveld op, alsof de zwaartekracht elk moment tot ruimtelijke verbeelding kan gaan vibreren.

Zowel in museale context gepresenteerd als in private of publieke ruimte geplaatst, opent haar werk een achterpoortje naar een  landschap waarin niets is wat het op het eerste gezicht lijkt en waar we even vergeten waar we zijn. Soms alsof we weer even heerlijk klein mogen zijn in wonderland, soms alsof we de plastieken krampachtigheid van het dagelijkse leven even kunnen ontgroeien. En dan ja, waar waren we eigenlijk gebleven?  

Beatrijs Eemans
September 2009

Werk te bekijken op:

* www.galcdevos.be/index.php?ct=artiesten&pos=13
* www.youtube.com/watch?v=BIb3esZcavQ
* www.nucleo.be/kunstenaar.php?la=nl&artist_id=88
* www.bamart.be/persons/detail/nl/795#
* www.bonaventura.be
* www.galeries.nl/index3.html
* www.pinsart.be


Volledig overzicht hier te bekijken.

***

Kijkdoos

2012: A Red Herring Odyssey
(La Narratrice a des Seins Blancs)

Kijkdoos:

Formaat : lengte 33cm; breedte 31cm; hoogte 40cm
model uit hout, maquette, audio en sokkel
Gaten voor en achteraan (black hole) voor de inkijk;
Een korte tekst wordt aangeboden, een postkaart als geheugensteuntje; ‘ik was hier, ik heb het licht gezien, ik moet nu meedenken’.
 


De relatie tussen de kleine kijkdoos en de ‘Black box’ is qua vormgeving en functionaliteit beperkt, een minimale maquette in confrontatie met de grote interactieve ruimte. De resonantie met het metafysische, de inhoud en contextuele gegevens van het project zijn des te groter. De referentie naar de lokale omgevingen komt tot uiting in het ruimere verhaal.
 
De vormgeving van sokkel en doos is neutraal, contrasterend met het principe van de grote ‘black box’. Bedoeling is de waarnemer te duiden op het dubbelzinnig karakter, exterieur wordt interieur, voyeur tegenover participant, de grote fysieke ruimte tegenover een kleinschalige illusie.

Peter Defurne creëert een object, een beeldfragment, diorama van een fictieve toekomst. Is de mens nog in staat zijn huidige biotoop op een positieve manier te controleren? Is er enigszins hoop? De binnenwereld bevat het laboratorium, een rustgevend sfeereffect van zachte opflitsende lichtweerkaatsing, zoals onder water, de ruimtelijke soundscape, de doorgetrokken beelden van ‘swarming’ haring.
 


Hij werkt rond een aantal elementen uit de kerngedachte van het REALTIME-project. Een mogelijk verleden of toekomstbeeld aan de hand van elementen uit diverse analyses en hypothesen, maar geen zicht op oplossingen, een mogelijke denkpiste, waarbij de verantwoordelijkheid van de toeschouwer groot is. Confrontatie met het beeld betekent dat men kennis genomen heeft en inzicht krijgt. Niet reageren, denken of handelen is een bewust negeren van de verantwoordelijkheid.
 
‘Als iets verdwijnt of  uitsterft, komt het vaak pas echt in de belangstelling te staan’. Meestal reageert de mens als het te laat is. Door fictieve beelden waarin zowel toekomst als verleden verweven zijn is het handelen op elk moment actueel, in real-time, zonder de beperking van de klassieke evolutie. Afhankelijk van de gekozen realiteit is niet zeker wanneer iets verdwenen of uitgestorven zal zijn. En nog fascinerender wordt het, wanneer het beeld profetisch wordt, wanneer de realiteit het fictieve dreigt te overstijgen. Door transparante niveaus in te bouwen en andere zintuigen aan te spreken, andere substructuren aan te leggen, kunnen gewaarwordingen van samenspel tussen ‘kijken’ en ‘ervaren’ worden opgewekt.
 
Bedoeling is dat bezoekers van de microbiotoop niet alleen kijken naar een beeld of de omgeving binnenin, maar dat ze er ook bij nadenken. Wat ze zien en hoe ze het verwerken in hun gedachten wordt gebundeld en doorgestuurd. De haringbots zorgen voor transmissie, amplificatie en assimilatie. De verleiding blijkt de ideale materialisatie van de gedachtenstroom, als trigger, zowel voor bot als mens. De link wordt gelegd naar het grotere verhaal, de relatie van alles tot elkaar, de interactie van de verschillende elementen, het zoveelste zintuig, het denkvermogen. De haringen zijn ons virtuele geheugen.

Het gepresenteerde werk probeert door middel van een beleving, een filosofische oefening over evolutie te suggereren dat de mensheid misschien gewoon gaat verdwijnen, of zal opgaan in een andere dimensie, of enkel kan voortbestaan na heruitvinden van zichzelf, herboren worden.
 
Op deze locatie kan niks fysiek veranderd worden. Door het individuele denkpatroon aan te passen, wordt het globale bewustzijn vervormd. Op deze manier is de ingreep nog sterker, en is het mogelijk op grote schaal iets in beweging te zetten. de constante genetische ontwikkeling, de biomagnetische evolutie van sapien tot mens tot sapien. De kijker is de sleutel.



Voor 2010: A herring Odyssey:
Thema's als de menselijke evolutie, kunstmatige intelligentie, technologische ontwikkelingen, buitenaards leven en reïncarnatie worden aangeraakt.
 
1. Dawn of Man, return of the herring
Dino’s, verboden vrucht, kennis, alomtegenwoordige  wetenschap geconfronteerd met metafysica, menselijk voorstellingsvermogen. Een shuttle, astronauten, een vreemde magnetische monoliet, wetenschap, toekomst en verleden, overlappende dimensies, HAL 9000, kunstmatige, menselijk lijkende intelligentie.
 
2. Herring to the sea, herring to the world
transcenderen, tunnel van gekleurd licht en vervreemdende geluiden, door ruimte en tijd, het perspectief, …
 
Interpretatie:
You're free to speculate as you wish about the philosophical and allegorical meaning of presented work — and such speculation is one indication that it has succeeded in gripping you at a deep level — but there is no road map for 2012 and beyond, every viewer will feel obligated to pursue his destiny or else fear he's missed the point. (vrije interpretatie naar Kubrick)
 
waarschuwing: wat men ziet bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal van de mens…

Bio

Peter Defurne

peter.defurne@yahoo.co.uk

***


Beeldend kunstenaar
Afgestudeerd Vrije Grafiek
Directeur Kunstacademie aan Zee

Kijkdoos

Philip Verbruggen haalde voor zijn kijkdoos 'De Handige Handtasharing' zijn inspiratie toen hij een blik werpte in de winkeletalage van Delvaux.

De kijker ziet een mutatie tussen vis en handtas. De eitjes komen in de zee terecht via het handtasorgaan op de rug van de haring.

Bio

Philip Verbruggen
°1960 - Oostende

www.philipverbruggen.be
philip.verbruggen@telenet.be

***

Philip Verbruggen is afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent afdeling fotografie en film.

Wat meteen opvalt aan zijn oeuvre is de antropomorfische inslag die hij hanteert.
De menselijke eigenschappen die hij op dieren projecteert zijn eigenschappen die hij terugvindt aan de rand van de (mensen)maatschappij.
Verbruggen haalt die elementen bij sadomasochisten, huurlingen, nachtbrakers, prostituees, junkies, etc.

Voor zijn schilderijen stileert hij zijn figuren op basis van foto’s en plaatst ze in een in een nieuw decor dat verwijst naar de menselijke eigenschappen die hij aan het dier heeft gegeven. Bij zijn beelden en diorama’s maakt Verbruggen gebruik van bestaande beelden van dieren die hij costumized; hij beschildert ze en voegt er elementen aan toe. De toegevoegde elementen haalt hij uit de wereld van de heraldiek, de middeleeuwse alchemisten, tatoeages, militaire emblemen en hedendaagse iconografie, etc…
Bij zijn beelden is het de zogezegde zin voor realisme die de toeschouwer er kan van overtuigen dat SM varkens, moordende konijnen, zelfmoordende honden en aan drank verslaafde katten echt bestaan.

De diorama’s getuigen van een groot 3-dimensioneel inzicht, het monteren gebeurt met een nauwgezette precieze en daardoor komt het geheel(alhoewel uit een fictieve wereld) als echt over. We zien hier een wereld waar de mens op zich niet te bespeuren is, enkel de menselijke eigenschappen die de dieren zich als het ware meester hebben gemaakt.

Verbruggen maakt de dieren menselijker niet alleen door projectie van menselijke eigenschappen op dieren,maar ook door ze in een menselijk decor af te beelden
Hebben de dieren de mens uitgeroeid, wordt de wereld op zijn kop gezet???

Het oeuvre van Philip Verbruggen is als een tv soap: to be continued.

Kijkdoos

Kunstschilder Patrick Ramont is met of zonder penselen altijd op weg met en naar de natuur. Het is dus ook niet verwonderlijk dat zijn kijkdoos uitzicht biedt aan een landschap.

Wie een blik werpt in de doos wordt geconfronteerd met de twee lievelingsnatuurelementen van Ramont: water en lucht. De kijker wordt met de neus op de feiten gedrukt: wat zijn de gevolgen van de opwarming van de aarde?

Bio

Patrick Ramont
°1960 - Gent

www.ramontpatrick.be
patrick.ramont@telenet.be

***

Patrick Ramont was drie jaar toen hij met zijn ouders naar Oostende verhuisde. De zeelucht bepaalde vanaf nu zijn leven.

De zee, de staketsels, het strand en de duinen werden zijn speelbiotoop. Ravotten, vissen, roekeloos zwemmen tussen Oost- en Weststaketsel vulden de dagen van zijn gelukkige jongensjaren. En tekenen, ook toen al. Die drang om met papier en potlood natuurimpressies vast te leggen, is niet uit Ramonts geheugen te wissen.

In het middelbaar onderwijs kreeg hij les van beeldhouwer Hubert Minnebo. Als leraar plastische opvoeding leerde Minnebo hem vooral ‘kijken’. Een absolute voorwaarde om een kunstschilder te worden.

Met de volle zee werd hij vertrouwd als matroos bij de Belgische Zeemacht. Hij vaarde langs de kusten van Europa, door de Straat van Gibraltar. Nieuwe beelden op het netvlies, nieuwe bronnen van inspiratie. Vooral de Normandische en Bretoense kust zullen hem blijven boeien.

Ramont schildert echter niet zomaar knappe haven- en zeezichten. Zijn doeken laten achter de natuurtaferelen méér vermoeden. Vaak wijzen de weergave van het licht en het kleurenpalet op een vreemde magie achter de werkelijkheid. Ramont is ook gebiologeerd door mysteries uit oeroude tijden. Zijn vuilgroene bemoste strandkeien roepen de megalieten van Stonehenge op of de menhirs uit Bretagne. Zijn lichtpartijen op het canvas zuigen je mee naar een andere dimensie.

Ook de mysterieuze diepten van de submarine wereld hebben Ramont geïnspireerd. In zijn duikersverleden trok hij naar verre exotische plekken om de fauna en de flora deep down te exploreren.

De menselijke figuur is meestal afwezig in Ramonts werk. In zijn visie tast de mens de natuur aan: hij bezoedelt en breekt af. Zijn eigen natuurbeleving is een solitaire ervaring.

Zijn grote meesters zijn Rembrandt en Vermeer. In hun werk bewondert hij de magistrale weergave van het licht. Ook de kleurenpracht van Van Gogh vindt hij onevenaarbaar.

Ramont is een kunstenaar die van binnenuit gedreven wordt, vanuit zijn ziel.

Hij heeft sinds maart 2009 een eigen galerie en atelier met de naam 'Via Naturae' in de Christinastraat 99. Ga gerust eens langs!

Kijkdoos

Heimwee naar de toekomst.

De mens gezien als zoeker, explorator. 
Ontdekkingsreizen naar zichzelf, steeds opnieuw expedities op touw zetten naar de diepste innerlijke meren. 

Meren als poelen van gedachten, badend in het licht van nostalgie.

Bio

Erwin Cattoor
°1968 - Oostende

www.erwincattoor.be
erwincattoor@hotmail.com

***
 
Afgestudeerd aan de Academie voor  Schone Kunsten Brugge  
Afgestudeerd  aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Gent optie schilderkunst. 

Had reeds verschillende individuele tentoonstellingen in België en Nederland: 
Hoge Bomen, Veurne - Box 38, Oostende - Museum of Modern Art, Oostende - De Galerie, Haarlem - Galerie de Woonkamer, Harlingen - Spierenburg & Ramón, Antwerpen - Stora Enso Langerbrugge Mill, Gent - Imperial, De Panne – Speelmanskapel, Brugge,
Centre Rops, Brussel .

Nam deel aan groepstentoonstellingen:  
Galerij R. Urmel, Gent - Biënnale voor hedendaagse Kunst, Kasteel Poeke - 3D, Oostende - Box 38, Oostende - Symbolen "open monumentendag 2002", Oostduinkerke - 40 Oostendse kunstenaars, cc Bredene -  Bogardenkapel, Brugge – 40 Oostendse kunstenaars, Staf Versluys centrum Bredene - Galerij Argo, Knokke - 
 
Behaalde selecties voor Kunstwedstrijden: 
Europaprijs Oostende.

Behaalde prijzen. 
Eerste prijs :Provinciale schilderwedstrijd A.Vermeylenfonds Bredene. 
Tweede prijs: Gaverprijs Waregem.

Werk in privé collecties in: 
België, Nederland, Frankrijk, Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Canada.

Werk in de collectie van het Museum Voor Schone Kunsten Oostende

Monografie: 
2001 Erwin Cattoor  
2003 ErwinCattoor II

Kijkdoos

De kijkdoos van Pierre Claes is verwerkt in een ijzeren buizenconstructie.

In de doos zijn ijzeren kogels te zien: grote bruine (eieren van de gewone haring) en kleine zilveren (eieren van de herontdekte schijnbaar uitgestorven haring).

Via spiegels tussen de kogels zien we onszelf uit een ongewone hoek. Voor velen een onbekende kant, terwijl deze zijde belicht zal worden op het ritme van de oostendse vuurtoren. We zijn een spion geworden van ons eigen ik.

De sculptuur is opgevat als een machine die ons toont, dat wat de toekomst brengen zal, eigenlijk in het verleden is ontstaan. En als wat komen zal ons afschrikt, zijn we gewoon bang van wat we vandaag bedenken, realiseren en samenstellen... en van onszelf.

Bio

Pierre Claes
°1947 - Oostende

www.keldervogels.be
info@keldervogels.be

***

Pierre Claes was ooit schilder en is thans voluit driedimensionaal kunstenaar geworden.
Ook in deze totaal andere discipline geeft hij blijk van diepzinnigheid en valt de dubbele gelaagdheid van zijn creatief handelen en denken op.

Zijn schilderijen leunden aan bij surrealisme en symbolisme, weliswaar met een heel eigen toon of toonaard.
Naast het onmiddellijk zichtbare was immers ook nog iets anders aanwezig, dat zich al naargelang van de aard van de kijker langzaam onthulde.
Sommige van zijn doeken waren pure beeldende contemplatie in getemperde kleuren, in een magere verf, in een bevreemdend koloriet dat nu plots, dankzij ene Luc Tuymans, alom geprezen wordt en toendertijd nauwelijks belangrijk leek.

Vanaf 1964 schilderde hij psychologisch geïnspireerde werken, vragen over leven, dood en wat daarna komt.
Na een bezinningsperiode van 10 jaar - de werken uit die periode zullen zelden of nooit te zien zijn - komt Pierre Claes met een totaal nieuw uitdrukkingsmiddel naar buiten: ijzeren beelden, monumentale en mobiele objecten die voor de tweede keer kennis hebben gemaakt met het vuur. Een eerste keer in een ijzergieterij of smidse waar zij gloeiend heet de vorm van een werktuig kregen, om zoals alles en allen heel even intens te leven en dan vergeten te worden. Een tweede keer hebben zij het vuur ontmoet om als onderdeel van een totaalbeeld iets onverwachts uit te beelden, een vleugje fantasie te vertolken, de ludieke vorm van een diepzinnige gedachte aannemend. Geholpen door de energie die de spaden, houwelen, wielen, hamers, enz... uitstralen worden ze tot, meestal vogelfiguren geïncarneerd. Ze drukken de gevoelens van de maker uit, die steeds duidelijker afleesbaar worden naarmate men met zijn werk beter vertrouwd geraakt.

Zijn werken zijn geselecteerd voor diverse openbare tentoonstellingen zoals Kunstgrepen Middelkerke, W.W.W. Nieuwpoort, Chèvre Folle Oostende, verschillende individuele en groepstentoonstellingen.

Kijkdoos

“Pink box” 

Inhoudelijke spanningsvelden worden ontdekt door de toeschouwer. Deze contrasteerde beelden worden vertaald in roze water met vissen verstekt met audio. Audio opgebouwd in contrast met de beelden. Op het beeld is een persoon te zien die spuwt naar de camera en het water vervolgens terugneemt als een fontein. Een dunne lijn tussen het artificiële en de werkelijkheid. De beelden zijn harmonieus ontstaan. Het filmische is niet zomaar een voorstelling bij het geluid en omgekeerd.

Bio

Brigitte Claeys

info

b.claeys@scarlet.be

***

TECHNIEK/MEDIUM
Fotografie, multimedia en installaties.

Selectie individuele tentoonstellingen

1994:   Museum voor Schone Kunsten, Oostende.
             Galerij De Witte Beer, Brugge.  
1996:   Atelier De Gryse, Kortrijk.
1997:   Galerie Sunnen , Luxemburg.
1999:   Galerie Sunnen , Luxemburg .
2000:   Transit,  Galerie Box 38, Oostende.
             Atelier De Gryse, Kortrijk..  
2003:   Elvis has left the building, Galerie Box 38, Oostende.
            City People & Objects, Galerij G. De Keulenaer, Gent.
2004:   Identiteit, Centrum voor Jonge Kunst, Gent.
2005:   My pink territory #1, Raamgalerie Vitrine, Brugge.
2008:   My pink territory #2, Galerie Box 38, Oostende.
            Film Rouge – Geur, diverse lokaties.
2009:   One (hu)man show, artist in residency – Location 51.
              
Selectie groepstentoonstellingen

1994:   Beeldend Oostende,  Museum voor Schone Kunsten, Oostende. 
            Circuit,  parcours actuele kunst, Brugge.  
1995:   Galerij De Witte Beer, Brugge.
            Fuga, Atelier De Gryse, Kortrijk.
1996:  Gynaika, Museum voor Schone Kunsten, Oostende. 
            De kus,  Herman Teirlinck huis, Beersel. 
            Galerij Di-Art, Lokeren. 
1997:   Galerij De Witte Beer, Brugge.  
2000:  Oostendse Kunstenaars na ’40, Museum voor Schone Kunsten, Oostende. 
            Galerie 78, Londerzeel.
            Atelier De Gryse, Kortrijk.  
2001:   Raamwerk, Parcours voor actuele kunst, Oostende.
            Project Box 51, Galerie Box 38, Oostende .   
2002:   tARTan ‘O2,  Galerie Box 38, Oostende. 
2003:   Image – Imagine – Imachine, Monumental, Bornem.
            Six Reasons For a Show,  Galerie Box 38, Oostende.
            In Progress, Galerie Box 38, Oostende.
2004:   Salon de printemps ’04, LAC – Foires Internationales, Luxembourg. 
             Monumental, Bornem.
            Mo(NU)ment@Bornem, parcours actuele kunst, omgeving  Bornem.   
            Art meets Inkjet, Galerie Box 38, Oostende.
             Centrum voor Jonge Kunst, Gent. 
             Project Contest Art 7, De voormalige Ferry Terminal Haven Oostende.
2005:   Museum voor Schone Kunsten, Oostende.
            Image3 - CORPUS 05, project hedendaagse kunst Brugge.
            Onwerkelijke Schoonheid (ExtraOrdinary), Breda Photo ’05.
2006:   Strange Days,  Galerie Box 38, Oostende.
2007:   Aan zee kan het waaien, Venetiaanse Gaanderijen, Oostende.
            Salon blanc, project actule kunst.
             Lijn 6, multimedia project, Cargo Media Space.
            Strand-art, parcours Nieuwpoort.
             Murder in media, Cargo, multimedia project.
2008:   40 oostendse Kunstenaars, M&EC Staf Versluys, Bredene.
            Stijl 2008, project Lichtpunt.
2009:   38, Galerie Box38 Oostende.
            Ensor, levensdood, project/boek.
2010:   Moon, kunstproject Oostende Cultuurstad Vlaanderen.
            Art Transfo, Zwevegem

Kijkdoos

Bauke Fokkema had zin om op zoek te gaan de schatten van Oostende.
Om te zoeken in alle vergeten ruimte.
Om ze uiteindelijk te vinden alsof ze al die jaren nooit zijn gevonden en gebruikt
alsof ze op hem aan het wachten waren.
De verroeste schroef en die oude schelp laggen daar klaar om voor hem onmisbaar te zijn voor zijn beeld en zijn denken.
Terwijl hij niet wist dat ze bestonden en ze zo nodig had en toch vindt hij ze elke keer weer: de plank en het bot.
Hun verhaal is voor hem het goud en hun vorm is als diamanten.
Zo wordt hij rijk van het verzamelen van hun sporen.

In alles wat men niet wou of meer kon bezitten, ziet hij parels en maakt juwelen
die weer ogen kunnen strelen en tijd doen stoppen.
De schatten van Oostende nu nog ongezien en waardeloos, zal hij vinden en poetsen tot ze blinken.

Hij zal ze laten zien in een doos waar naar de schat gegluurd kan worden die tot dan in hun verborgen lag

Het "hoofd" is opgebouwd uit het verschillende materiaal dat hij opgevist heeft.

Bio

Bauke Fokkema
° 09/03/1982 - Akkrum, Nederland

baukefokkema@gmail.com

***

huidige woonplaats: `s-Hertogenbosch
beroep: beeldend kunstenaar - vakgebied sculptuur

***

Opleiding:
Wellantcollege te Naarden - Groenvoorziening BBL 1999 t/m 2003
Kunstacademie Akv St Joost in s`Hertogenbosch - Beeldende kunst voltijd 2005 t/m 2009


Exposities:

* Studentengalerie “zonder titel” s`Hertogenbosch
“Vers” studentengalerie zonder titel 13 en 14 februari 2007

* De Nederlandsche Cacaofabriek Helmond
“Works are result of shared experiences” 23 t/m 25 maart 2007

* Studentengalerie “zonder titel” s`Hertogenbosch
“grote opening galerie zonder titel “ 9 oktober 2008

* CBK s `Hertogenbosch
“Zaijàn Yixing” 7 t/m 18 januari 2009

*DMT loods, s`Hertogenbosch
“Maybe it would be better if we worked in groups of three” 18 t/m 19 februari 2009

* Stedelijk museum s`Hertogenbosch
“Dood paard” 14 t/m 16 april 2009

* Beeldend werk dienend als context voor het theaterstuk
Akv. Stjoost s`Hertogenbosch
Eindexamenexpositie: 4 t/m 8 juli 2009

* Stok-kruithuis s`Hertogenbosch
“BOOST” 31-07 t/m 16-08 2009

* Zwolle
'religie en kunst' geleid door B Piepers, 11-09-2009

* Designhuis Eindhoven
“Talent 2009” 17-10-2009 t/m 30-11-2009

* 21_21 DESIGN SIGHT Tokyo ,Japan
“POST FOSSIL: excavating 21st century creation” Directed by Li Edelkoort 24-04-2010 t/m 27-06-2010

* DMT loods, s`Hertogenbosch
Midgetgolf, 11 t/m 12 juni

* Euro Land Art 2010, het groene woud
Het Waalkens project, 28 juni t/m 11 juli

* In winkels en in het feestpaleis van Oostende
Realtime, 6 t/m 21 november 2010

Tekst

Imagine there's no land
It's easy if you try
Only sea below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living like fishes...

Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Only to kill or die for food
No religion too
Imagine all the people
Living live to survive...

You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one

Imagine only fishermen
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the seas...

You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as us

Kijkdoos

Binnenin de kijkdoos van Myriam Dekeyser is een tekst te vinden. De tekst is een herwerking van Imagine door John Lennon. Deze doos bevat ook een muziekdoosje met de muziek van dit liedje(aangekocht in het museum van moderne kunst in Lissabon).

Daarnaast zijn er ook ook foto's te zien uit het vissersdorpje Cascais nabij Lissabon .



Er werd gewerkt met recyclage-materiaal uit oude video's en digiboxen.



Buiten bevinden zich linosnede's van een haring op recyclagemateriaal.
En drijfhout afkomstig van het strand voor de Thorntonbank .

Bio

Myriam Dekeyser

www.myriamdekeyser.be
myriam.dekeyser@telenet.be

***


schilderen – tekenen - grafisch ontwerp


combineerde meerdere kunststudies van jongsaf


1977-1983 Stedelijke Kunstacademie te Oostende.
1979-1985 Hoger secundair kunstonderwijs te oostende.
1985-1989 Hoger kunstonderwijs Grafische Kunsten optie Toegepaste kunsten Aan de Koninklijke Academie Gent
1990-1992 G.P.B.–opleiding te Brugge.

Later volgden nog meerdere bijscholingen.

***

Leerkracht Secundair Kunstonderwijs Ensorinstituut Oostende

Deelname aan diverse solo- en groepstentoonstellingen

Acryl, houtskool, monoprint techniek


Myriam maakt werken die tijdloosheid uitstralen.
Ze refereert aan universele zaken die in wezen niet veranderen, waarbij het lichaam centraal staat.

Ze keert steeds terug naar dezelfde thema's: de mens en beweging. Dit doet ze vol emoties en kleur. Op zoek naar de kern van het diepste van het menselijke bestaan.

Het is ook haar vorm van communicatie. Via het tentoonstellen van haar werk wil ze mensen aan het denken zetten en met elkaar laten communiceren.

De rol van toeschouwer is cruciaal in haar werk want hij vervolledigt het.

Grote vraag is: "Wat heeft een mens nodig om gelukkig te zijn? Om evenwicht te vinden in geest en lichaam en op die manier het ultieme genot, de extase te bereiken?"

Kijkdoos

everything we consume and discard tells a story of who we are and what we've experienced. how do we value what we consume? how do we dispose of the remants of our comsumption? what effect,if any, does our spiritual standpoint have upon our daily consumerism?
why is it we don't place the same value on our discarded waste that we place on something that fulfils us on a deeper spiritual level - imagine a leftover wrapper that holds the same prestigue to us as the shell it lies next to on the beach. can we respond as deeply to the sound of that same wrapper being crumbled into a ball as much as we passionately respond to the sound of the ocean? we look to material things to sustain us, and fail to remember that nature is the only true element that will fulfil us.

***

alles wat we gebruiken en afdanken vertelt ons een verhaal over wie we zijn en wat onze ervaringen zijn. in welke mate waarderen we wat we gebruiken? hoe rangschikken we de resten van onze consumptie? welke invloed (is er wel invloed?) heeft onze spirituele geloofsovertuiging op ons dagelijks verbruik?
waarom is het dat we de waarde van ons afgedankt afval niet de zelfde waarde heeft als wat we op dieper spiritueel niveau verlangen? probeer het je voor te stellen: een lege wikkel die de zelfde waarde heeft als een schelp die op het strand ligt. kunnnen we met eenzelfde voldaan gevoel reageren op het geluid van diezelfde wikkel die in een balletje wordt verkreukeld als op het het geluid van de oceaan? we kijken naar materiale dingen om onszelf staande te houden, we falen in het herinneren dat natuur het enige échte element is, dat ons volledig kan vervullen.

Bio

Lynley - lulu - Larkins
°1973 Auckland, Nieuw-Zeeland

www.wix.com/wairuawhenua
wairuawhenua@gmail.com

***

Opleiding

Hungry Creek Arts and Crafts School 2005 - 2006
Auckland University Bachelor of Arts 1991 - 1994
Long Bay College 1986 - 1990

Voorbije projecten

* Dec 2005 - Afstudeerproject - Hungry Creek Art & Craft School, Puhoi, NZ
* Sept 2006 - Half Way - Hungry Creek Art & Craft School, Puhoi, NZ
* April 2007 - Royal Easter Show - Auckland, NZ
* June 2007 - Toi Ake Tuwharetoa Maori Arts Expo - Turangi, NZ
* Sept 2007 - Wairua - Houtave, België
* Nov 2007 - Kunst Event - Antwerpen, België
* Dec 2007 - Wairua - London, Engeland



In het verleden gebruikte Lynley - lulu - Larkins fotografie als grondlaag van haar eigen kunst. Ze houdt er van om vernieuwend te zijn en om bijgevolg minder traditionele materialen te gebruiken bij het afdrukken van haar kunstwerken. Op die manier krijgt haar werk een extra beeldende dimensie.

Creativiteit is een must in de onderlinge afhankelijkheid van de wereld waarin we leven. Door die afhankelijkheid in onze omgeving te uiten, zijn we in staat om kennis te delen, emoties en geloof los te weken, bewustzijn te kweken en verhalen door te geven. Larkins drukt haar innerlijke leefwereld uit met afbeeldingen en voorwerpen die haar omgeving weerspiegelen. Of dat nu een omgeving van totale harmonie, chaos, droefheid, vernietiging of magie betreft.
Op die manier belicht ze de dingen die niet gezien worden en vindt ze schoonheid in alle levende dingen. De gave om zich verbonden te voelen met het verleden, het heden en de toekomst, ontstaat in de mogelijkheid creativiteit op een uitdagende en prikkelende manier aan te wenden.

Kijkdoos

De kijkdoos van Fabienne Sélestin Belpaeme is geïnspireerd op de aardbeving in Haïti op 12 januari 2010. Deze datum staat voor altijd in het geheugen van de kunstenares gegrift. Het was de dag dat de wereld rond haar even stil stond.

Dit werk heeft ze gebaseerd op fragmenten die ze opgenomen heeft van de beeldbuis. De doos symboliseert zijzelf. De buitenkant is zwart en de inhoud wit, dit beeldt uit wat er in haar hoofd afspeelt. De torentjes stellen kleine dorpjes voor, die kleine scheurtjes vertonen als gevolg van de aardbeving. Het videofragment is de hoop die ze creëert voor zichzelf.  De torentjes stellen haar dorp voor, waar haar familie woont en staat nog redelijk stabiel. Zo creëert ze hoop. De opkomende rook is de stad die vervallen is in as en puin. 

Bio

Fabienne Sélestin Belpaeme
° 01/08/1986 - Haïti, Tozia, Pestel

fabienne_selestinbelpaeme@hotmail.com

***

Fabienne Sélestin Belpaeme heeft een opleiding Beeldende kunst achter de rug.Bij de installaties die ze maakt, tracht ze te werken met alledaagse materialen die normaal aan ons voorbijgaan. Soms gebruikt ze ook elementen uit haar jeugd. Ze is afkomstig uit Haïti. 

Selectie groepspresentaties:

2006 en 2007: ‘Atelier’ De werkvloer presenteert, Offerlaan 5 te Gent
2008: JH. Kaarderij 29. 9000 Gent
2008: Expositie Beeld en Installatie Achterhuis te Gent
2009: Groepstentoonstelling in Box 38 te Oostende
2009: Expositie groepswerk in Charleroi
2010: Expositie Canvascollectie Bozar 
 

Kijkdoos

"On existe encore, still-life Belgique"

Via een maquette toont Joris Van der Borght aan dat NCNP nog steeds onder de huid van onze samenleving leeft. De maquette toont een ondergrondse werkplaats van NCNP waarin de, voor Van der Borght verbeterde, Molotov-coctail op enorm formaat vervaardigd wordt.

Deze installatie wil verwijzen naar de NCNP-straatactie in een hotel op de Bristolstraat in 2001, maar verwijst eveneens naar de teloorgang van België.

Bio

NCNP & J. Van der Borght
°1965 - Gent

joris.vander.borght@telenet.be

www.ncnp.be
www.vrijbus.be
www.bruthaus.be

***

J. Van der Borght wil sinds de helft van de 90-er jaren van vorige eeuw als beeldende all-round kunstenaar, de naam van de individuele kunstenaar bevrijden van alle mogelijke mythevorming. Tot nu toe blijft hij dat doen door steeds opnieuw te werken onder verschillende pseudoniemen, instituutsnamen. Meer dan eens verrast hij met acties, toonmomenten en expo's op hetzelfde moment, maar onder verschillende kunstenaarsnamen.

W.O.K. (Werkplaats Onderzoek Kwaliteitsidee: 1990-1995), NGIP (Never Get Into Politics: 1994-...), B.A.F. (Belgian Art Foundation: 2007),
Bruthaus (2010-...),... Dit zijn er maar enkele om te noemen.

J. Van der Borght reageert al sinds begin jaren negentig via een vastberaden anti-houding op het heersende kunstlandschap. Eind jaren negentig stichtte hij een nieuw publiek geheim instituut NCNP (Ni Christi Ni Politici). Algauw maakten NCNP-acties een treffende cross-over die de schone schijn van het kunstlandschap beoogt te doorprikken en de heersende regel en regelementen van het kunstbedrijf overhoop wil gooien... Het nieuw geboren NCNP kiest voor het scherp van de snee. Het weigert zich te onderwerpen aan de hedendaagse wetten van de kunstwereld. De strijd wordt aangebonden om kunstenaars en publiek te bevrijden van het opgedrongen 'verheven aura'. NCNP ondergraaft volkomen de artificiële kunstpiramide vanuit de maatschappij op een ontnuchterende reële wijze.

"Kunst moet confronteren, kunst moet sociaal zijn. Kunst is het krachtigste wapen van collectief protest", beweert Van der Borght. Hij breekt hiermee een heersend taboe binnen de Belgische kunstscène waarbij kunst niet maatschappijkritisch mag zijn. Concreet volbrengt NCNP haar missie via krachtige acties.
Zo zette hij ondermeer in 2001 de badstad Oostende in rep en roer met het ingrijpende street-event 'REFLUX!'. De ondertussen beruchte actie stuurde een golf van angst door de toeristische straten en ontketende hevigeen onverwachte reacties. Daarmee belandde NCNP definitief in de rode boeken van Staatsveiligheid en wanneer 9/11 kort daarop de maatschappelijke gevoeligheden helemaal ten top drijft, besluit NCNP tijdelijk onder te duiken. Geplande acties worden noodgedwongen opgeschort.

Sinds 2008 staat NCNP terug op scherp onder de noemer 'IDEALIST FATALISTI4 (caso desesperado). Deze installatie is momenteel een onderdeel van de vaste collectie bij de Verbeke Foundation in Stekene. NCNP blijft strijden tegen de estetische orde... een tantaluskwelling, een persoonlijke intifada, een obsessie?
NCNP-acties worden sindsdien verbonden door zelfrelativerend humor, een noodzakelijk overlevingsinstrument. Maar laat u niet misleiden: elke handeling, elke beweging blijft echter meer dan ooit bloedserieus.
NCNP is terug én blijft.

Duidelijk is en blijft: Van der Borght is een sociaal en maatschappelijk-kritisch kunstenaar. Hij is een artistiek Guerillero, een kunstterrorist. Via zijn 'gedaantewisselingen' infiltreert hij in verschillendel agen van de officiële kunstscène, om van daaruit de reguliere kunstscène te verbreden naar een meer maatschappelijk gegeven.

C.V.:

Gedicht

(Bij de kijkdoos van Miche Boydens hoort het volgende gedicht:)



Kijk, zie!
dingen die komen
ver voorbij de ver beel ding
waar is 't westen, 't oosten, 't noorden, 't zuiden?
"net" gaat de zee voor je open
zingende liefde in magische kleuren
kolkend verdriet
tranen die pletsen
op besmeurde stranden


Miche

Kijkdoos

Wie de kijkdoos van Miche Boydens goed bekijkt, ziet illusie: een oerindruk van jaren. Die is in botsing gekomen met de scherpe kantjes van verbrokkelde realiteit.

De waarnemer voelt steentjes knellen in de eigen schoen: een ontsluierende spanning die de eigen verbeelding voortstuwt.
Door spiegels ziet, het geprojecteerde zelf, dat de mens de natuur naar zijn hand heeft gezet. "Wat een impact!" De biologische rijkdom, is door het oprukkende, virtuele soort, verstoort.

Deze barok-gekleurde-zee-kathedraal is 'net-werk' geworden, waaruit niets meer lijkt op wat het is geweest.

Bio

Miche Boydens
° 07/01/1951 - Doornik

miche.boydens@telenet.be
www.kunst-thuis.com

***

Miche Boydens gaat in haar schilderwerk op doek en fresco's vanuit de leegte 'aquarellen' met waterdruppels en natuurpigmenten.

Jubelend of niet, trekken licht/donker, tinten, tonen en kleurenemoties haar aandacht. Intuïtieve kleurenstemmingen, sluieren zich een transparante weg in haar eigen lyrische beleving. Het spontaan geschilderde resultaat ontplooit zich als een beeld van binnen naar buiten.

Waarachtige gestalten kunnen ongemerkt tot vorm komen, wel of niet, als figuratieve - of abstracte afdruk.

Miche werkt met associaties. Hoe langer je kijkt, hoe meer elementen je ziet en hoe meer je kunt toevoegen aan je eigen verhaal.
Elke toeschouwer kan haar schilderwerk aflezen en begrijpend beleven, op het niveau van het eigen waarnemend moment.

Schilderkunst is voor haar, enerzijds een manier om empathisch 'in' de wereld te staan, anderzijds er 'buiten' en het leven gade te slaan.
Bovenal betracht ze bij het schilderen, een communicerende band samen te laten vloeien, in dialoog tussen leven en kunst.

Handleiding

Neem de hengel ter hand en probeer de haringdobber
in het midden van de visbokaal te laten bengelen.
Als het je lukt, hoor je een fluitende vis.
Probeer het zelf maar!